Ίσως να έχεις αναρωτηθεί πώς να φαινόμαστε σε ένα μικροσκοπικό μυρμηγκάκι? Πώς άραγε να βλέπει αυτό το πλασματάκι όλα αυτά τα περίεργα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας;; Πώς βλέπει τα κύματα, τα καστράκια στην άμμο από τα μικρά παιδάκια ακόμα και τα σκουπίδια που αφήνουμε στην παραλία φεύγοντας;; Για να τα μάθουμε λοιπόν όλα αυτά δανειστήκαμε μερικές σελίδες από το καλοκαιρινό ημερολόγιο ενός μυρμηγκιού
(Οι άνθρωποι στην παραλία.)
Σάββατο 15 Αυγούστου 2013,
Είναι πρωί και απολαμβάνω την ησυχία και την δροσιά του σπιτιού μου κάτω από την άμμο. Έξω έχει πολύ ζέστη αλλά νομίζω ότι αν βουτήξω κατευθείαν στην θάλασσα θα δροσιστώ και δεν θα μ? ενοχλεί πια ο καυτός ήλιος. Βγαίνω λοιπόν από το σπίτι μου χαρούμενος και έτοιμος να κάνω την πιο εντυπωσιακή βουτιά που έχει πραγματοποιήσει ποτέ μυρμήγκι!!! Καθώς προχωρούσα όμως αποφασιστικά πέφτει πάνω μου ένας?ΓΙΓΑΝΤΑΣ!!! Ναι αλήθεια σου λέω! Ένα τεράστιο πλάσμα που άκου τώρα ούτε που κατάλαβε ότι με είχε στραπατσαρίσει! Φαντάσου δηλαδή πόσο μεγάλος ήταν. Εγώ τα έχασα. Έκανα λίγη ώρα να συνέλθω και μόλις έφυγαν τα αστεράκια γύρω από το κεφάλι μου αποφάσισα να συνεχίσω την πορεία μου γι? αυτήν την τρομερή βουτιά που σου έλεγα. Δεν πρόλαβα να κάνω ούτε 1.000 βήματα και ένας ακόμη γίγαντας πέφτει πάνω μου. Ααααα τι γίνεται εδώ;; Διαμαρτυρήθηκα. Μα καλά δεν βλέπουν που πατάνε αυτά τα όντα; Και δεν φτάνει που με σακάτεψαν, ούτε μια συγνώμη δεν άκουσα! Από κανέναν τους! Είχα αρχίσει να νευριάζω πολύ με την συμπεριφορά αυτών των γιγάντων! Αποφάσισα λοιπόν ν? ανέβω σε ένα δέντρο για να δω τι είχε συμβεί. Έβαλα τα δυνατά μου για να φτάσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα στην κορυφή του. Σε τρείς ώρες ήμουν στο παρατηρητήριό μου. Πήρα δυο βαθιές ανάσες, ξεκουράστηκα λίγο και τί να δω;;; Αυτοί οι ενοχλητικοί γίγαντες ήταν εκατοντάδες και είχαν καλύψει όλη την παραλία!! Μου ήρθε ζαλάδα από την τρομάρα που πήρα και κρατήθηκα από ένα κλαδί για να μην πέσω κάτω. Μόλις συνήλθα κάπως από το πρώτο σοκ αποφάσισα να τους παρατηρήσω για λίγο. Να δω πως φέρονται (εκτός απ? το να καταπατούν μυρμήγκια). Καταμεσήμερο. Αυτοί απολάμβαναν το μπάνιο τους στην δροσερή θάλασσα και ο καυτός ήλιος κρυφογελούσε που τους έκανε τόσο μεγάλο κακό. Ήταν όλοι τους σαν τα ζαλισμένα κοτόπουλα. Αλλά αυτοί εκεί! Δεν εγκατέλειπαν για κανένα λόγο την μάχη του μαυρίσματος. Πρώτη φορά που γίνεται τέτοιος χαμός σ? αυτήν την παραλία. Τόσα χρόνια ήμουν μόνος μου εδώ μαζί με μερικές χιλιάδες ακόμα μυρμήγκια και κάτι ξεχασμένα φύκια και κοχύλια που τα είχε ξεβράσει η αγριεμένη χειμωνιάτικη θάλασσα. Ουφ! Κουράστηκα να τους παρατηρώ και να προσπαθώ να τους καταλάβω. Είναι πολύ περίεργοι αυτοί οι γίγαντες! Κατέβηκα γρήγορα-γρήγορα από το παρατηρητήριό μου και χώθηκα κουρασμένος και τρομαγμένος στο σπίτι μου.
(Τα σκουπίδια στην παραλία.)
Δευτέρα 17 Αυγούστου 2013,
τι το ?θελα και βγήκα πάλι έξω;;; Μια χαρά ήμουν εδώ στον καναπέ μου! Ορίστε τι κατάλαβα;;; Στον καναπέ μου κατέληξα αλλά αυτήν την φορά με το πόδι μου στον γύψο! Για να μην στα πολυλογώ βγαίνω απ? το σπιτάκι μου να κάνω επιτέλους αυτήν την φανταστική βουτιά που τόσο λαχταρούσα από χτες και πέφτω πάνω σε ένα βουνό! Όχι κανονικό βουνό με χορταράκια και δεντράκια?κάτι πολύ χειρότερο. Ήταν ένα βουνό από σίδερο! Όπως καταλαβαίνεις χτύπησα άσχημα κι έτσι αυτομάτως η πορεία μου άλλαξε και νέος μου προορισμός έγινε ο γιατρός. Στον δρόμο έπεσα πάνω σε ένα άλλο βουνό από πλαστικό, μπλέχτηκα σε κάτι τεράστιες σακούλες και ακριβώς έξω από το ιατρείο του γιατρού έπεσα πάνω σε ένα τεράστιο τσιγάρο μπηγμένο στην άμμο! Όπως καταλαβαίνεις όλα αυτά με εξόντωσαν και ίσα που βρήκα λίγη δύναμη να χτυπήσω την πόρτα. Είπα στον γιατρό ό, τι μου είχε συμβεί και εκείνος αφού μου περιποιήθηκε το πόδι μου είπε λυπημένος: <<αχ αυτά τα σκουπίδια!! Οι άνθρωποι έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να μας εξοντώσουν!>>. Εγώ μόλις τα άκουσα όλα αυτά πανικοβλήθηκα! <<τι είναι τα σκουπίδια;;>> ρώτησα γεμάτος αγωνία. <<τα σκουπίδια που αφήνουν οι άνθρωποι φεύγοντας από τις παραλίες είναι όλα αυτά τα βουνά που σε σακάτεψαν>>. <<κάτι πρέπει να κάνουμε!! Δεν γίνεται να το αφήσουμε έτσι αυτό!!! Με ποιο δικαίωμα βρωμίζουν αυτοί την όμορφη παραλία μας που τους φιλοξενεί;;;>> είπα αγανακτισμένος από την συμπεριφορά αυτών των ενοχλητικών γιγάντων. <<έχεις δίκιο μικρό μου μυρμηγκάκι, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, αυτά τα μικροσκοπικά και αδύναμα πλασματάκια μπροστά σ? αυτούς τους γίγαντες;;;>> μου είπε προβληματισμένος ο γιατρός. << αν ενωθούμε όλα τα μυρμήγκια αυτής της παραλίας μπορούμε να κάνουμε πολλά?! Άσε με μια μέρα να το σκεφτώ λίγο καλύτερα και να οργανώσω ένα σχέδιο αμέσου δράσεως και θα σου τηλεφωνήσω το συντομότερο!>> <<τι να πω; Περαστικά σου και καλή επιτυχία με την οργάνωση του σχεδίου! Ανυπομονώ να μάθω τι θα σκαρφιστεί πάλι αυτό το μικρό αλλά θαυματουργό μυαλουδάκι σου!!>> μου είπε ο γιατρός και με πήγε ως την πόρτα.
[Συνέχεια (τα σκουπίδια)]
Τρίτη 18 Αυγούστου 2013,
Όλο το βράδυ σκεφτόμουν! Έπρεπε να βρω κάτι ενδιαφέρον και πρωτότυπο για να τραβήξει την προσοχή και των μυρμηγκιών αλλά και των γιγάντων. Και όντως το βρήκα! Άξιζε ο ύπνος που έχασα! Κατ? ενθουσιασμένος για το σχέδιό μου συγκάλεσα αμέσως έκτακτη συνέλευση όλων των μυρμηγκιών της παραλίας μας. Τα μυρμήγκια ήρθαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν γιατί ήταν περίεργα να μάθουν ποιο ήταν το σχέδιο που θα έσωζε την παραλία μας από τα σκουπίδια των ανθρώπων. Μόλις μαζευτήκαμε ανέβηκα σε έναν αμμόλοφο, πήρα και ένα μικρόφωνο για να ακούγομαι μες ? την οχλαγωγία και ξεκίνησα να τους λέω ποιο ήταν το σχέδιο διάσωσης που θα ακολουθούσαμε:
Αγαπητά μου μυρμήγκια,
Αρχικά ήθελα να σας ευχαριστήσω που ήρθατε σήμερα όλοι εδώ πρόθυμοι να βοηθήσετε στην διάσωση του τόπου μας. Η πανέμορφη αυτή παραλία, στην οποία έζησαν οι πρόγονοί μας, στην οποία ζούμε εμείς και ελπίζουμε να ζήσουν και τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας, τα δισέγγονά μας κλπ απειλείται από τα σκουπίδια των βάρβαρων ανθρώπων. Γι ?αυτό λοιπόν κι εγώ ως υπεύθυνος για την καθαριότητα αυτής της παραλίας ανέλαβα να βρω μια λύση για το πρόβλημα αυτό. Επειδή όπως καταλάβατε δεν μου αρέσουν οι μεγάλοι πρόλογοι θα μπω κατευθείαν στο κυρίως θέμα. Έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα τα πάντα σχετικά με τους ανθρώπους και τον χαρακτήρα τους, την συμπεριφορά τους, τις συνήθειές τους, τις προτιμήσεις τους και διαπίστωσα ότι εκτός από καταστροφικοί, καταπατητές ξένης περιουσίας, εγωιστές, άπληστοι κ.α. είναι και πολύ φιλόδοξοι. Προσαρμόζουν όλη τους τη ζωή με βάση την επιθυμία τους να είναι επιτυχημένοι, όλος ο κόσμος να μιλάει γι? αυτούς? Τώρα θα με ρωτήσετε που μπορούν να μας βοηθήσουν αυτές οι πληροφορίες. Κι όμως για το σχέδιό μου θα μας φανούν πολύ χρήσιμες. Ακούστε λοιπόν τι θα κάνουμε: Η μόνη ελπίδα να καταφέρουμε να κάνουμε τους ανθρώπους να μαζέψουν τα σκουπίδια τους είναι να τους πείσουμε ότι μ? αυτόν τον τρόπο θα γίνουν ήρωες, διάσημοι? δηλαδή όλα αυτά που πάντα ονειρευόταν σε όλη τους τη ζωή. Αυτό θα γίνει μέσω του διαγωνισμού που δημιούργησα με το όνομα : ΜΑΖΕΨΤΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ! Σ? αυτόν τον διαγωνισμό θα συμμετέχουμε και εμείς τα μυρμήγκια. Στόχος είναι να βάλουμε όλα τα σκουπίδια στους κάδους όσο πιο γρήγορα μπορούμε! Το έπαθλο των νικητών θα είναι μια δήλωση στο κανάλι των ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΩΝ και όχι μόνο. Επικοινώνησα με συντάκτες εφημερίδων και περιοδικών και συμφώνησαν να κάνουν την εκδήλωσή μας γνωστή πανελληνίως! Οι φιλόδοξοι γίγαντες αποκλείεται να αφήσουν αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη και πόσο μάλλον δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψουν να γίνουμε διάσημα εμείς τα μυρμήγκια και αυτοί να κάνουν ηλιοθεραπεία. Για να τους ενημερώσουμε για τον διαγωνισμό αυτό θα φτιάξουμε όλα τα μυρμήγκια μαζί ένα πανό με όλες τις λεπτομέρειες που τους ενδιαφέρουν. Είμαι σίγουρος ότι το σχέδιό μας θα έχει μεγάλη επιτυχία!!! Σύνθημά μας : μυρμήγκια ενωμένα ποτέ νικημένα! Εμπρός λοιπόν μυρμηγκάκια μου! Ξεκινάμε δουλεία!!!
(Η επιτυχία του σχεδίου!)
Το σχέδιό μου τελικά αποδείχτηκε ιδιοφυές γιατί όχι μόνο εξαφανίστηκαν τα σκουπίδια αλλά πλάκωσαν εκατοντάδες δημοσιογράφοι από όλα τα κανάλια της Ελλάδος στην μικρή μας παραλία για να κάνουν γνωστό τον υπέροχο διαγωνισμό μας σε όλο τον κόσμο!!! Περιττό να σου πω τι χαρά έκαναν οι γίγαντες(μεταξύ μας κυρίως οι γιγαντίνες) μόλις είδαν τους πρώτους δημοσιογράφους να καταφτάνουν με όλα τα απαραίτητα σύνεργα! Δάκρυα χαράς και συγκίνησης τους έπνιξαν μόλις συνειδητοποίησαν ότι θα γίνονταν γνωστοί σε όλο τον κόσμο χάρη σε ?μας και τον καταπληκτικό διαγωνισμό μας! Άρχισαν λοιπόν να βγάζουν από τις τεράστιες τσάντες τους ότι μπορείς να φανταστείς: χτένες, χτενάκια, βούρτσες , βουρτσάκια, καθρέφτες, καθρεφτάκια, κραγιόν, σκιές, μολύβια ματιών, μολύβια χειλιών, κρέμες για τα δάχτυλα των ποδιών, για τα δάχτυλα των χεριών, για το πρόσωπο, για τα μπράτσα, για τις γάμπες, για τα γόνατα κλπ κλπ ΡΟΥΧΑ άπειρα ρούχα και παπούτσια σε όλα τα χρώματα, μεγέθη, σχήματα? ήθελα να ?ξερα τι τα θέλουν όλα αυτά όταν πηγαίνουν για μπάνιο σε μια ήσυχη παραλία! Πραγματικά! Φαντάσου δηλαδή για τι ανθρωποτρέλα μιλάμε! Και οι μυρμηγκίνες στολίζονται αλλά έχουν το πολύ 1-2 χρωματιστά φύκια η καθεμία έτσι για αξεσουάρ! Αυτό το πράγμα μόνο οι άνθρωποι θα μπορούσαν να το κάνουν! Κάτι είχα διαβάσει σχετικά με αυτή τους την μανία να κουβαλoύν όλο τους το σπίτι μαζί όπου πηγαίνουν αλλά δεν φαντάστηκα ότι θα έκαναν το ίδιο και στην παραλία! Τέλος πάντων! Το σημαντικό είναι ότι αυτό συνεχίστηκε και τις επόμενες μέρες γιατί ο ένας γίγαντας το έλεγε στον άλλον και όλο και περισσότερες ψωνάρες? εεε? συγνώμη εννοούσα ευγενικές ψυχές με οικολογική συνείδηση ερχόταν στην παραλία μας για να γίνουν και αυτοί διάσημοι? εεε? συγνώμη εννοούσα για να μαζέψουν και αυτοί σκουπίδια και να συμβάλουν και αυτοί στον καθαρισμό της παραλίας μας!
(Τα κύματα και το θαλάσσιο τέρας.)
Τετάρτη 19 Αυγούστου 2013,
Σήμερα το πρωί φυσούσε πάρα πολύ! Η θάλασσα φαινόταν πιο αγριεμένη από ποτέ και δεν είχε όρεξη για παιχνίδια. Παρ? όλα αυτά όμως οι γίγαντες δεν τρομοκρατήθηκαν καθόλου (σε αντίθεση με εμένα που έτρεμα από τον φόβο μήπως τα κύματα φτάσουν ως το σπίτι μου) και εξακολουθούσαν ανέμελοι να απολαμβάνουν την ηλιοθεραπεία τους, να παίζουν διάφορα παιχνίδια και να κολυμπούν. Ναι καλά διάβασες! Κολυμπούσαν οι αθαλασσόφοβοι! Μα καλά γονείς δεν έχουν να τους πουν ότι η θάλασσα είναι πολύ επικίνδυνη με τόσο πελώρια κύματα;;;
Εκεί λοιπόν που έβλεπα στην τηλεόρασή μου μια εξαιρετική εκπομπή με συνταγές για φύκια γκουρμέ το πρόγραμμα διακόπηκε για την ανακοίνωση μιας έκτατης είδησης που μας προειδοποιούσε να μαζέψουμε τα μυρμηγκοπράγματά μας όσο πιο γρήγορα μπορούμε και να ανεβούμε στο δεντροκαταφύγιό μας γιατί σύμφωνα με μαρτυρίες επιζώντων μυρμηγκιών από την παραδιπλανή παραλία ένα τεράστιο θαλάσσιο τέρας που μετέφερε εκατοντάδες οικογένειες γιγάντων διασχίζει την θάλασσα και στο πέρασμα του σκορπάει τον θάνατο σηκώνοντας κύματα ύψους 1 έως και 1,5 μέτρων!!! Μόλις το άκουσα αυτό πανικοβλήθηκα?! Δεν ήξερα από που να αρχίσω το πακετάρισμα? Ύστερα από 2 ώρες κατάφερα να μαζέψω σε μια μικρή τσαντούλα τα άκρως απαραίτητα και ξεκίνησα μαζί με χιλιάδες άλλα εξαντλημένα μυρμήγκια να ανεβαίνω στο δεντροκαταφύγιο. Πράγματι μετά από 5 ώρες, ίσα που είχαμε προλάβει να ανεβούμε δηλαδή, το θαλάσσιο, καταστροφικό τέρας ξεπρόβαλε απειλητικά πίσω από τα βράχια! Δεκάδες τεράστια κύματα κατέστρεψαν τα σπίτια μας που με τόσο κόπο είχαμε φτιάξει? Κλίμα συγκίνησης και βαθειάς λύπης επικρατούσε στο δεντροκαταφύγιο ώσπου η ΄΄καταστροφή΄΄ αποχώρησε αφήνοντας πίσω της συντρίμμια και χιλιάδες πονεμένες ψυχές? Με ραγισμένες τις καρδιές μας κατεβήκαμε δειλά-δειλά από το δεντροκαταφύγιο και συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί για να συζητήσουμε τι θα κάνουμε? Μετά από μια πολύωρη κουβέντα αποφασίσαμε να απευθυνθούμε στο τμήμα προστασίας του μυρμηγκιού για να βρούμε το δίκιο μας? Την άλλη μέρα ήμασταν όλα τα μυρμήγκια συγκεντρωμένα έξω από τα κεντρικά γραφεία του Κ.Ε.Μ. (κέντρο εξυπηρέτησης μυρμηγκιού) και απαιτούσαμε να δούμε τον υπεύθυνο του τμήματος διαμαρτυριών. Μετά από 4 ώρες αναμονής καταφέραμε να δούμε αυτό το ΄΄σημαντικό΄΄ πρόσωπο που μας είπε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε καμία μήνυση σε αυτό το θαλάσσιο τέρας γιατί είναι ένα μέσο για να έρθουν τουρίστες στην περιοχή μας (τουρίστες : εξευγενισμένος χαρακτηρισμός των γιγάντων) Μα καλά ζητήσαμε εμείς να έρθουν ΄΄τουρίστες΄΄ στην παραλία μας;;; τον ρωτήσαμε αγανακτισμένα και εκείνος μας απάντησε τουρισμός ουσιαστικά συντηρεί τον τόπο μας και ότι χάρη σ΄ αυτούς έχουμε ένα πιάτο φύκια και τρώμε? τέλος μας αποχαιρέτησε λέγοντάς μας ότι η μόνη αποζημίωση που μπορούν να μας δώσουν για την καταστροφή της περιουσίας μας είναι κάποια σπίτια σε ακτίνα ασφαλείας? Επιπλέον μας έδωσε ένα χαρτί με το ημερήσιο πρόγραμμα που μπορούμε να βγαίνουμε από τον προστατευμένο χώρο τον σπιτιών μας και να πηγαίνουμε στην θάλασσα ( γιατί αυτό το θαλάσσιο τέρας από εδώ και πέρα θα μας επισκεπτόταν πολύ συχνά) Έτσι φύγαμε απογοητευμένοι με προορισμό τις Π.Κ.Μ. (προστατευμένες κατοικίες μυρμηγκιών). (Τα καστράκια στην άμμο.)
Σάββατο 29 Αυγούστου 2013,
Ύστερα από την μελέτη μου σχετικά με τους γίγαντες και την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά τους, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι όλοι τους άχρηστοι! Φυσικά δεν γίνεται να χαρακτηρίζεις κάποιον έτσι χωρίς αποδείξεις?.. γι? αυτό λοιπόν θα σου πω γιατί θεωρώ αυτόν τον χαρακτηρισμό αντιπροσωπευτικό τους?Χτες το πρωί λοιπόν αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στην γειτονιά για να ελέγξω αν όλα είναι υπό έλεγχο? εκεί λοιπόν που έκανα την περιπολία μου βλέπω στο βάθος ένα παλάτι?σίγουρα θα με θεωρείς φαντασμένο και ότι είμαι ακόμα ερωτευμένος με την ωραία κοιμωμένη και τέτοια αλλά μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι δεν ήταν στην φαντασία μου. Ένα τεράστιο λοιπόν παλάτι ίσα με κάτι χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από το μπόι μου ξεπρόβαλε επιβλητικό και περήφανο. Πλησίασα λίγο για να δω από πού ξεφύτρωσε και είδα σιγά ?σιγά να ξεπροβάλουν και άλλα παλάτια?Ήταν ένα ολόκληρο βασίλειο? ένα σωστό παραμύθι? αφού τα χάζευα για αρκετή ώρα (από απόσταση ασφαλείας φυσικά) διαπίστωσα ότι ο δημιουργός αυτών των αριστουργημάτων ήταν ένας μικρός γίγαντας! Πλησίασα δειλά-δειλά για να γνωρίσω από κοντά αυτόν τον μαγικό κόσμο? Όταν όμως έκανα να ανοίξω την πελώρια πύλη, κόκκοι άμμου άρχισαν να πέφτουν στο κεφάλι μου? Τους αγνόησα όμως γιατί η περιέργειά μου γι ?αυτό το ζωντανό παραμύθι που έβλεπα νίκησε τον φόβο που θα ένιωθε ένα δειλό μυρμήγκι..! Μπήκα λοιπόν μέσα γεμάτος αυτοπεποίθηση και σιγουριά! Εκεί λοιπόν που εξερευνούσα είδα στο βάθος του παλατιού μια νεράιδα μυρμηγκίνα?!! <<Όχι. Σύνελθε..!>> είπα στον εαυτό μου..! Είναι οφθαλμαπάτη..! Δεν είναι δυνατόν..! Οι νεράιδες δεν υπάρχουν! Αυτά είναι βλακείες! Ψέματα! <<Σώσε με!>> ακούστηκε ξαφνικά μια βελούδινη φωνή! <<Ποια είσαι;;>> ρώτησα γεμάτος έκπληξη και αγωνία. <<Δεν θα σου πω, γιατί εσύ δεν πιστεύεις στα παραμύθια!>> είπε νευριασμένα ! <<Μα δεν υπάρχουν στ? αλήθεια! Τα παραμύθια είναι κατασκευάσματα των γιγάντων για να βγάζουν λεφτά! Ό, τι φτιάχνουν οι γίγαντες είναι για να πλουτίσουν!>> της είπα. <<Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος! Τα παραμύθια είναι ένας μαγικός κόσμος! Είναι ο κόσμος όπου η φαντασία και τα όνειρα κυριαρχούν και σου επιτρέπουν να περιπλανηθείς και να ανακαλύψεις! >> είπε γεμάτη αυτοπεποίθηση! Σαν να μιλούσε για τον δικό της κόσμο? << Χαζομάρες?να κάτι τέτοια λένε οι μαμάδες στα μικρά παιδάκια τους για να κοιμηθούν το βράδυ και ύστερα βγαίνουν στην κοινωνία και ψάχνουν το κάστρο της πεντάμορφης και έναν ιππότη, πλούσιο, γενναίο και με άσπρο άλογο για να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα?! >> είπα. << Ρεαλισμός! Καταστρέφει την μαγεία και γκρεμίζει τα όνειρα των ανθρώπων! Στο τέλος όμως να ξέρεις ότι η φαντασία ξεγλιστράει και τίποτα δεν μπορεί να την φυλακίσει! μου είπε. Επειδή όμως χρειάζομαι την βοήθεια σου πρέπει να με ακούσεις προσεκτικά! Εγώ εδώ είμαι φυλακισμένη και χρόνια ολόκληρα περίμενα την στιγμή όπου ο ήρωας μου θα έρθει να με σώσει! Δεν ξέρω όμως αν είσαι διατεθειμένος να μπεις και εσύ στο παραμύθι μου!>> << Φυλακισμένη;; Σε παλάτι από άμμο;; Και γιατί αν σε βοηθήσω θα μπω και εγώ στο παραμύθι;; Ποιό παραμύθι αλήθεια είναι αυτό;;; >> ρώτησα γεμάτος αγωνία! << Α! δεν θα συνεννοηθούμε μ? αυτό το μυρμήγκι σήμερα!! Λοιπόν μυρμηγκάκι? πολλά ρωτάς! Προσπαθείς να δώσεις λογική εξήγηση σε κάτι ανεξήγητο! Στην φαντασία και στα όνειρα δεν χωράει ο ρεαλισμός σου! Αλλά επειδή πιάσαμε την κουβέντα και απ? ό, τι βλέπω αυτό το ερείπιο αρχίζει να γκρεμίζεται σιγά- σιγά, μήπως να με έσωζες πρώτα και να συνεχίσουμε την ενδιαφέρουσα συζήτησή μας έξω;;>> Δεν πρόλαβε καλά-καλά να τελειώσει την φράση της και το παλάτι άρχισε να γκρεμίζεται τόσο γρήγορα που ίσα που πρόλαβα να την αρπάξω στην αγκαλιά μου και να βγούμε έξω! ?Όταν σου λέω εγώ ότι οι γίγαντες είναι ΑΧΡΗΣΤΟΙ? Μα καλά? είναι δυνατόν να φτιάχνουν ένα παλάτι στην άμμο;; Είναι δυνατόν να φτιάχνουν κάτι ενώ ξέρουν ότι σε λίγο καιρό θα γκρεμιστεί;; Ανεξήγητα πλάσματα? Για να μην σε κρατάω όμως σε αγωνία τελικά όντως έγινα ο ήρωας της μικρής νεράιδας και στο παραμύθι της ζωής της προστέθηκα ως ο πρίγκιπας με το αόρατο άσπρο άλογο που της έσωσε την ζωή! Από τότε ζούμε μαζί στα ερείπια εκείνου του κάστρου και κάθε βράδυ μου ψιθυρίζει στο αυτί ένα καινούργιο παραμύθι?Και έζησαν οι γίγαντες καλά και εμείς ακόμη καλύτερα! Καλά εντάξει πλάκα κάνω! Την τελευταία πρόταση κάνε ότι δεν την διάβασες! Ξέρω ότι ξενέρωσες λίγο (όσο πατάει ο ελέφαντας) με το ρομαντικό happy end που είχε η γνωριμία μου με την νεράιδα αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι τελικά όλη η ζωή μας είναι ένα παραμύθι που κάθε του σελίδα είναι χαραγμένη από τις εμπειρίες μας και κάθε μας όνειρο ή ευχή είναι η νερα?δόσκονη που κάνει το παραμύθι της ζωής μαγικό και ονειρεμένο!!
Χρυσοχοΐδου Ελένη*
(*) Η Ελένη Χρυσοχοΐδου ήταν μαθήτρια του σχολείου μας πριν δύο χρόνια όταν έγραψε αυτό το διήγημα που διακρίθηκε παίρνοντας το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό λογοτεχνίας